கே.சுப்ரமணியம்- முந்தைய இந்திய தேசிய பாதுகாப்பு ஆலோசகர்.

கே.சுப்ரமணியத்தின் அறிமுகம் கார்கில் போரின் காலத்தில் சி.என்.என் தொலைக்காட்சி மூலம் எனக்கு அறிமுகம்.சி.என்.என் நிகழ்ச்சியாளர் ஒரு இடது பக்கம் பாகிஸ்தானின் அரசியல் கருத்துரையாளரையும்,வலது பக்கம் கே.சுப்ரமணியத்தையும் காட்டிவிட்டு பேச்சு சிண்டு முடிந்து விட்டுக்கொண்டிருந்தார்.கார்கில் கோபம்,சரளமாக வந்து விழும் ஆங்கிலம்,கூடவே யாரிது என்று நோக்க வைக்கும் தர்க்கம் என கே.சுப்ரமணியம் பாகிஸ்தானிய விமர்சகரை வாங்கிக்கொண்டிருந்தார்.

யாரிந்த மனிதர் என்று துருவியதில் இந்திரா காந்தி ஆட்சிக்காலம் முதல் இந்திய உளவுத்துறையிலும்,ரா விலும் பணியாற்றி கார்கில் போரின் காரணங்களை அலசும் குழுவின் தலைவராக அப்போதைய பிரதமர் வாஜ்பாய் சுப்ரமணியத்தை நியமித்தார்.அரசியல்வாதிகளுக்கும் அப்பால் இந்திய அரசு நிர்வாகத்தில் பாகிஸ்தானை எதிர்த்த குரல் கே.சுப்ரமணியம் என்பேன்.உளவுத்துறையிலும்,ரா அமைப்பிலும் பின் புலத்தின் நின்று பணி செய்யும் அதிகாரிகளுக்கு மாறாக கட்டுரைகள்,கருத்தரங்கள்,தொலைக்காட்சி விவாதங்கள் என கலந்து கொண்ட உளவுத்துறை மனிதர் கே.சுப்ரமணியம்.அரசு நிர்வாகிகளும்,அவர்களது திறமைகளும் வெளி உலகத்துக்கு வராமலே மறைந்து போய் விடுவது இந்திய சூழலின் குறை என்பேன்.எம்.கே.நாரயணன் போல் அதிகார வர்க்கம் சொல்வதே இதிகாசம் என்றில்லாமல் ஆட்சியாளர்களை முகத்துக்கு நேர் வைக்கும் விமர்சனங்களும் கூட கே.சுப்ரமணியத்தை பின்கட்டுக்குள் தள்ளியிருக்கலாம்.சென்னையில் இருந்து கொண்டு மக்கள் நாடி பிடிக்கும் திறமையில்,உளவுத்துறையின் பங்காளியாக ஈழம் குறித்த இவரது பார்வை என்னவென்று எனக்குத் தெரியவில்லை.

நேரு காலத்து இந்திய சரித்திரத்தை குறித்து வைக்கும் பகுதியாகவும்,சீன ஆக்கிரமிப்பின் ஆதாரமாகவும் கே.சுப்ரமணியம் பதிவு செய்யும் வரலாற்று நிகழ்ச்சி இங்கே உங்கள் பார்வைக்காக.

That night of November 19
On Nehru’s correspondence with JFK during the chinese aggression

I am perhaps one of the very few surviving people who came to know about Jawaharlal Nehru’s appeal to John F Kennedy on the night of November 19, 1962. I have already written about it in the Centenary History of The Indian National Congress (Volume IV, 1990). Commenting on Nehru’s failures in 1962, I had written: “At the highest level Jawaharlal Nehru chose to appeal to the US President for aerial support without first ordering the Indian Air Force into battle.”

In November 1962, I shared a room with my senior colleague S Soundararajan, from whom I had taken over as deputy secretary (JIO) [in the Ministry of Defence]. It was 9 pm on November 19, and a visibly shaken Soundararajan came and told me of this telegram which he had seen with [Vincent] Coelho [then joint secretary (Americas) in the External Affairs Ministry]. I did not see the text of the telegram and what Soundararajan told me at that time confirms Inder Malhotra’s (‘Letters from the darkest hour’, IE, November 17) rather than Sudhir Ghosh’s account. Nehru did not ask for an aircraft carrier. But the Americans did have an aircraft carrier (USS Enterprise) in the Indian Ocean and it did move into the Bay of Bengal.

This particular incident and what happened subsequently have very valuable lessons to non-alignment cultists on Nehru’s use of the concept as a strategy to safeguard India’s security and not as a third-worldist ideology.
(Courtesy: Indian Express)



இந்த பதிவு கார்கிலால் என்னை இழுத்த,பிப்ரவரி 2ம் தேதி மறைந்து போன கே.சுப்ரமணியம் அவர்களுக்கு அர்பணிப்பு.