முள்ளிவாய்க்காலுக்கும் அப்பாலான நிதர்சனங்கள்.

போர்க்கால நினைவுகளை மீள் நினைவுபடுத்தினால் ஏழுத்தை மீறிய சிந்தனைகள் சிதறுகின்றன.போர் காலத்தின் இணையக்குரல்கள் செவிடன் காது சங்கு போல் ஆகிவிட்டன.இலங்கை ராணுவம் நந்திக்கடலின் இரு திசைகளிலும் வந்து இணைந்து தமது வெற்றியைப் பிரகடனப்படுத்திக் கொண்டன.பிரபாகரனின் மரணம் குறித்த குழப்பங்கள் பலவிதமான ஊகங்களை கொண்டுவந்தன.நக்கீரன் பத்திரிகை பிரபாகரன் பத்திரிகை படித்துக்கொண்டிருப்பது மாதிரியான வெட்டு ஒட்டுதல்களை செய்து குழப்பியது.இறந்த முகத்தில் முடி முளைக்குமா என்ற விஞ்ஞான ஆராய்ச்சிகள் முன்வைக்கப்பட்டன.நிறைய பதிவர்கள் பல விதமான விவாதங்களை வெளிக்கொண்டு வந்தனர்.தமிழ் மணத்தின் ஈழம் பகுதி பதிவுகளோடு காணொளிகள் பலவற்றையும் கொண்டு வந்தது. காணொளிகளின் தாக்கம் துவக்கத்தில் அதிர்ச்சிகளை உருவாக்கி விட்டு தொடரும் பதிவுகள் மரத்துப்போன நிலைக்கு கொண்டு வந்து யார் சொல்வது உண்மை எது பொய் என்ற குழப்பங்களை உருவாக்கியது.விடுதலைப்புலிகள் மீதான விமர்சனங்கள் காரணமாகவும் நிகழ்ந்தவை என்ன என்பதை வெளியே கொண்டு வராதபடி பன்னாட்டு பத்திரிகையாளர்கள் யாரும் இலங்கைக்குள் அனுமதிக்கப்படவில்லை.

ராஜபக்சே சகோதரர்கள் நெஞ்சை நிமிர்த்துக்கொண்டு தொலைக்காட்சிகளில் தோன்றிக்கொண்டிருந்தார்கள்.2009ம் ஆண்டின் மே மாத காலத்திற்கும் முன்பே 2008ம் வருடம் நவம்பர் துவக்கம் முதல் போர் குறித்த கவலைகள் வெளிப்பட்டாலும் கூட மத்திய அரசு,தமிழக மாநில அரசுகளின் சித்து விளையாட்டுக்களில் திசை திருப்பப்பட்டு கோவை இராணுவ வாகன் தாக்குதல்,கோபம்,மாணவர்களின் போராட்டம்,வழக்கறிஞர்கள் போராட்டம், முத்துக்குமாரின் மரண சாசனம் என பலவும் ஆளும் தி.மு.கவால் திசை திருப்பப்பட்டு விட்டன.ராஜபக்சேவை கோபப்படுத்தக்கூடாது போன்ற அறிக்கைகளும்,சமாதான முயற்சி என்ற பெயரில் ராஜபக்சேவை சந்தித்து விட்டு வந்த தமிழக எம்.பிகள் என்பவற்றோடு முக்கியமாக 2009ம் ஆண்டில் கூடிய மனித உரிமைக்குழுவில் ராஜபக்சே அரசுக்கு சாதகமாக தீர்மானம் நிறைவேறியதும் கூட பலருக்கும் தெரியாமல் போய்விட்டது. இந்து ராம், சுப்ரமணியசுவாமி போன்றோரின் இலங்கை சார்பு எரிச்சலையும், கவலையையும் கொடுத்தது.இலங்கை அஜெண்டாவை ராஜபக்சே,ஜி.எல் பெரிஸ் போன்றவர்களிடம் கேட்பதை விட இவர்களிடம் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்ளலாம்.

பின்பு 2G வந்து ஆக்கிரமித்துக் கொண்டது.இங்கும் அங்குமாக இணையத்தில் சோக ராகம் பாடினாலும் கூட அமிதாப்பச்சன் தலைமையில் இலங்கையில் நிகழவிருந்த IIFA (International Indian Film Academy) நிகழ்ச்சியை நிகழவிடாமல் செய்தது,லண்டனுக்குப் போன ராஜபக்சே சிவப்பு துண்டைக் காணோம்,கட்டிய வேட்டியைக் காணோம் என இலங்கை தூதரகத்தில் புகுந்து கொண்டு இலங்கை திரும்பியது,டைம்ஸ் பத்திரிகையின் சிறந்த மனிதர்களில் ராஜபக்சேவின் பெயர் முன்னிலையில் இருந்த ஓட்டுப்போடும் தில்லுமுல்லுகளை டைம்ஸ் பத்திரிகைக்கு தெரிவிக்கப்பட்டு ராஜபக்சே ஓட்டை செல்லாக்காசு ஆக்கியது,புலம் பெயர்ந்த தமிழர்கள் உண்ணாவிரதம் போன்ற நிகழ்வுகளுக்கெல்லாம் கிடைக்காத திசைமாற்றம் சேனல் 4ன் கெலம் மெக்ராவின் போர்க்குற்ற காணொளிகளின் ஒருங்கிணைப்பிலும் அமெரிக்காவின் மனித உரிமைக்குழுவில் 2012ம் ஆண்டில் கொண்டு வரப்பட்ட தீர்மானத்திலும் இலங்கை அரசின் கோர முகம் உலகிற்கு மெல்ல தெரிய ஆரம்பிக்கின்றது.

2013ம் ஆண்டின் பிப்ரவரி,மார்ச் மாதங்களையும் இந்திய,தமிழக சூழல்களை லயோலா கல்லூரி மாணவர்களின் போராட்டம் திசை மாற்றிய வரலாற்றை பதிவு செய்திருக்கிறது.அதனைத் தொடர்ந்த மற்ற கல்லூரிகளின் மாணவ,மாணவி சகோதர,சகோதரிகளின் உணர்வும்,போராட்ட எழுச்சியும் கருணாநிதி vs ஜெயலலிதா செயல்படும் முறைகளை ஒப்பிட வைக்கிறது. இருவரின் ஆட்சிகளின் சூழல் முறைகள்,அரசியல் லாபங்கள் வேறுபட்டாலும் கூட மொத்தப் போராட்ட கையாளும் முறைகளில் ஜெயலலிதா ஸ்கோர் செய்கிறார்.அதற்கு தி.மு.க செயல்பட்ட விதம் கூட ஜெயலலிதாவுக்கு துணை செய்கிறது எனலாம்.

கலைஞர் கருணாநிதி எவ்வளவு அடிச்சாலும் தாங்குவதோடு தன்னையும்,கட்சியையும் தக்கவைத்துக்கொள்ள நாளொரு மேனியும் பொழுதொரு வண்ணமுமாக அறிக்கை மேல் அறிக்கை விட்டுக்கொண்டிருப்பதும்,கலைஞரின் நிலைப்பாட்டுக்கு எதிராக அறிக்கை விடுவதென்றால் ராஜபக்சே தொழுத திருப்பதியின் லட்டு மாதிரி என்ற மகிழ்ச்சியில் ஜெயலலிதாவின் அறிக்கைகள் வெளிப்பட்டாலும் காலம் கடந்து இருவரும் ஈழப்போரின் பரிணாமங்களை மாற்று திசைகளிலிருந்து புரிந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.கட்சி அரசியலுக்கு அப்பால் நின்று ஒன்றாக குரல் கொடுத்தால் இன்னும் வலுப்படும் தமிழர்களின் உணர்வுகள் இருவரின் ஈகோ,தமிழக அரசியல் கலாச்சார சூழல்களால் தனித்தனியாகவேனும் சேர்ந்து ஒலிப்பதை பாராளுமன்ற விவாதங்கள் இப்பொழுது ஆவணப்படுத்தியுள்ளன.இந்தியாவின் இலங்கை வெளியுறவுக்கொள்கை கலைஞர் கட்டுமரமாக தத்தளித்துக்கொண்டிருப்பதை 2013ம் ஆண்டின் ஐ.நா மனித உரிமைக்குழுவின் அமெரிக்க வரைவு தீர்மானத்தில் மோடிமஸ்தான் மாதிரி இந்தியா இந்த கணம் வரை மௌனம் காக்கிறது.

மேடைகள்,இந்தி எதிர்ப்பு போராட்டம்,ஆட்சி அனுபவம்,எதிர்க்கட்சி, எதிர்க்கட்சியுமில்லாத சென்ற தமிழக தேர்தலின் தோல்வி,தோல்வி தந்த ஆற அமர உட்கார்ந்து யோசிக்கும் நிலை,டெசோவை தூசி தட்டி டெல்லி வரை கொண்டு சென்ற சாதுர்யம்,ராஜபக்சே,மத்திய அரசு சொன்னதை நம்பி ஏமாந்து விட்டேன் என்ற வெளிப்படைத்தன்மை இவற்றையெல்லாம் மாணவர் போராட்டம் காங்கிரஸ் என்ற நொண்டி வாத்தை விட்டு விடும் பயத்தை விட்டுக் கொடுத்திருக்கிறது கலைஞருக்கு.இந்திய அரசியல் மாற்றங்களை பொறுத்திருந்துதான் பார்க்கவேண்டும்.முலாயம் சிங்,மாயாவதிகளின் நம்பகத்தன்மை சந்தேகத்துக்குரியது என்பதால் முன்கூட்டியே பாராளுமன்றத் தேர்தல் வந்தாலும் ஆச்சரியப்படுவதிற்கில்லை.மன்மோகன் சிங் ஆளை விட்டால் போதும் என இன்னும் மௌன விரதத்தை தொடர்கிறார்.பி.ஜே.பி வந்தாலும் இலங்கை விசயத்தில் பெரும் மாற்றஙகளைக் கொண்டு வந்து விடாது என்பதை சுஷ்மா ஸ்வராஜின் இலங்கைப் பயணமும் அதனைத் தொடர்ந்த ராஜபக்சே இந்திய வருகையும் உறுதிப்படுத்துகின்றன.

சகோ.சார்வாகன் அமெரிக்க தீர்மான வரைவு குறித்து பதிவு போட சொன்னார்.முதல் வரைவின் சொற்பதங்கள் பரவாயில்லை என்கிற நம்பிக்கையிலிருந்து 2,3,4ம் வரைவு மாற்றங்கள்அமெரிக்க தீர்மானம் கழுதை தேய்ந்து கட்டெறும்பு மாதிரியாக நீர்த்துப் போய் விட்டாலும் கூட அடுத்த குறுகிய கால கூட்ட அறிக்கை, வருட அறிக்கை எப்படி நகரும் என்பதை எடை போட உதவும்.இன்னும் இந்திய மௌனம் என்ன நிலைப்பாட்டை எடுக்கப் போகிறது என்பது நாளை அல்லது மறுநாள் தெரிய வரும்.தற்போதைய நிலையில் இந்தியா இல்லாமல் கிட்டத்தட்ட 30 நாடுகள் அமெரிக்க தீர்மான ஆதரவு தரப்புக்களாய் இருக்கின்றன என்பதால் இந்திய ஆதரவு இல்லாமலும் தீர்மானம் வெற்றி பெறும் வாய்ப்புக்கள் இருக்கின்றன என்ற போதிலும் இந்தியாவின் நிலைப்பாட்டை அனைவரும் எதிர்பார்க்கின்றனர்.

கலைஞரின் கூட்டணி விலகல் தி.மு.கவிற்கு புதிய வெளிச்சத்தைக் காட்டும்.காலம் கடந்தாவது தனது அரசியல் முத்திரையை பதித்த  கலைஞருக்கு வாழ்த்துக்கள்.2009ல் செய்ய தவறிய தவற்றை இனிப் பேசி பயனில்லை.அது கோப வெளிப்பாடுகளுக்கும்,விவாதத்திற்கு மட்டுமே பயன்படும்.இன்னும் ஈழ நகர்வை முன் கொண்டு செல்ல உதவாது.

தலைப்பில் நிதர்சனங்கள் என குறிப்பிட்டதற்கு காரணம் நிகழ்வுகளை ஒட்டியே நாம் இன்னும் வரலாற்றை முன்கொண்டு செல்ல வேண்டிய சூழலில் இருக்கிறோம்.இப்படி நடந்தால்,அப்படி நடந்தால் அல்லது அப்படியான பின் எப்படி என்ற ஹைபோதிசிஸ் கருத்துக்கள் உதவாது.மனித உயிர்களின் இழப்புக்கள்,தி.மு.க ஆட்சியின் தவறுகள் தமிழர்களின் கறுப்புப் பக்கங்கள் எனபது நாம் விரும்பாமலே நிகழ்ந்து விட்டன.துயரங்களைக் கடந்து ஈழ மக்களுக்கு ஏதாவது வழிகாட்டுவது மட்டுமே இனி யதார்த்தமாக இருக்க முடியும்.

தமிழக தொலைக்காட்சிகளில் பக்க சார்பில்லாமல் நிகழ்வுகளையும், விவாதங்களையும் புதிய தலைமுறை தொலைக்காட்சி பலருக்கும் கொண்டு சேர்த்திருக்கிறது.வட மாநில ஆங்கில ஊடகங்கள்தான் கருத்து கந்தசாமிகளாய் இருந்த நிலையை புதிய தலைமுறை மாற்றியிருக்கிறது.பல விவாத முகங்களை தமிழில் கேட்க மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறது.

தமிழக மாணவர்களின் எழுச்சிப் போராட்டம் தமிழகம் குறித்த எதிர்கால நம்பிக்கையை தருகிறது..