240 கி.மீ சைக்கிள் அனுபவம்

முந்தைய பதிவில் பொள்ளாச்சி பற்றி நினைத்ததும் கோவையிலிருந்து வால்பாறை வரையும் (சரியாகச் சொன்னால் ஐயர்பாடி தேயிலைத் தோட்டம்) பின் அங்கிருந்து கோவை வரையிலும் சைக்கிள் மிதித்து சென்று வந்த அனுபவம் நினைவுக்கு வருகிறது.

சைக்கிள் என்றதும் சின்ன வயதில் சைக்கிள் கற்றுக் கொள்வதற்கு கூட்டாளிகளே துணை என்ற நிலை.வாடகை சைக்கிள் கடையில் காசு கட்டி சைக்கிள் எடுத்தால் சின்னப்பன்,சக்திவேல் கூட சித்தப்பா பையன் தங்கராஜ் என்ற சைக்கிள் அனுபவம் உள்ள அனுபவம் கொள்ள முயற்சிக்கும் நண்பர்கள் ஒரு மணி நேரத்தில் முக்கால் மணி நேரம் அவனுகளே வழித்து விட்டு பேருக்கு 10 நிமிசம் உட்கார வச்சி அதிலும் 10 அடி தூரம் சைக்கிளைப் பிடித்துக் கொண்டு பின் தனியே தள்ளி விட்டு விடுவான்கள்.எவனாவது ஒருத்தன் சைக்கிளை விட்டதுதான் தாமதம்,உடல் வளையும் வளைவிலும்,சைக்கிள் பெடல் காலுக்கு சரியா எட்டாத தூரத்திலும் பெடலின் அலுமினிய பாகம் நங்கென்று காலில் குத்தி சிராய்ப்பு ஏற்றும் அல்லது ரத்தம் கக்க வைக்கும்.

இப்படியே இரண்டு மூன்று முறை சின்னப்பனுக்கும்,சக்திவேலுக்கும் காசை அழுது சைக்கிள் சரியாக கற்றுக்கொள்ளாத சோகத்தில் இது சரிப்பட்டு வராது என்று அவன்கள் வேற விளையாட்டுக்குப் போன நேரமா பார்த்து சைக்கிள் கடைக்கார அண்ணாச்சியிடம் சைக்கிளை எடுத்து தள்ளிக் கொண்டே போய் கல் நண்பன் எவனாவது அகப்பட்டால் சைக்கிளைப் பக்கத்தில் வைத்து மெல்ல ஏறி,தடுமாறி,விழுந்து பின் சைக்கிளின் ஹேண்ட்பார் லகான் கைக்கு லாவகமானது.பத்தடி,இருபது அடிக்கு முன்னாடியே பாதையில் நடக்கிறவங்களுக்கு டிங்,டிங் சைக்கிள் பெல் சத்தம் கொடுப்பதில் துவக்கத்தில் மக்களே வழிய விடுங்கய்யா என்ற பயமும் பின் நானும் சைக்கிள் ஓட்டுவேனாக்கும் என்ற மனதுக்குள் மகிழ்ச்சியும்.

இப்பொழுது பைக்,கார் வசதிகள் வந்து விட்டதால் பெரும்பாலோருக்கு இந்த மாதிரி சாகசங்கள் செய்வதற்கான வாய்ப்புக்கள் குறைவாகவே இருக்கும்.ஒருநாள் காலை 5 மணிக்கு சைக்கிள் மிதித்து ஆழியார் கடந்து அட்டகட்டி வளைவுகளைக் கடந்து மலையேறி மீண்டும் திரும்ப கோவை தனி ஆளாக திரும்ப இயலுமா என்ற ஆர்வம் தோன்றியது.

,அட்லஸ்,பி.எஸ்.ஏ,ஹீரோ போன்ற சைக்கிள் குதிரைகள் உலவி வந்தாலும் ராலே என்ற சைக்கிளுக்கு மட்டும் மற்ற சைக்கிள்களுக்கு இல்லாத ஒரு பியரிங் சுழலும் சப்தமும் அதனால் சைக்கிளை அழுத்தி ஓட்டுவதில் ஒரு லகுவும் கிட்டும்.அதிகாலை சைக்கிளை திருச்சி ரோடு ராமநாதபுரம் பக்கமிருந்து எடுத்து அரசு மருத்துவமனை,ரயில்வே பாலம்,உக்கடம் என கடந்து வெளியேறி பொள்ளாச்சி சென்றடைந்து அங்கே வழியிலேயே வயிற்றுக்கு சாப்பிட்டு விட்டு ஆழியார் கடந்து அட்டகட்டி மேட்டில் சைக்கிளை மிதித்தும் தள்ளிக்கொண்டும் போய் வால்பாறை அடைந்தால் இரவு ஆகிவிட்டது.பின் அடுத்தநாள் மீண்டும் கிளம்பி காடம்பாரை, வாட்டர்பால்ஸ் கடந்து அட்டகட்டி வளைவு முனை பாதை (ஹெர்பின் பெண்ட்) கடப்பதொன்றும் சிரமமாக இருக்கவில்லை.சைக்கிளின் வேகத்தை மட்டும் கட்டுப்படுத்த வேண்டியது அவசியமாயிற்று.

இப்படி அதிக தூர சைக்கிள் ஓட்டிய அனுபவம் குவைத் வந்தும் விடவில்லை. மும்பாய் மருத்துவ பரிசோதனை செலவு தவிர எந்த ஒரு வேலை வாய்ப்பு ஏஜண்டுக்கும் ஒரு பைசாவும் கொடுக்காமல் பணியிடம் செலவில் விமான டிக்கட்,சாப்பாடு,தங்குமிடம்,சம்பளம் என்று ஒரு பேச்சிலர் கேம்ப்பில் வந்து சேர்ந்த அனுபவம் அது.சுலேபியா என்ற தங்குமிடத்துக்கும் சுவைக் என்ற பணிபுரியுமிடத்துக்கும் சுமார் 15-20 கி.மீ தூரம்.அலுவல் பஸ் பயணம் போரடித்துப் போனதாலும்,உடல் பயிற்சிக்கு ஏதாவது செய்யலாமே என்ற எண்ணத்திலும் Made in London என்ற சைக்கிள் கண்ணில் பட்டதும் வாங்கி விட்டேன்.அதிகாலை 6 மணிக்கு குளிருலும் உடல் வேர்க்க சுமார் ஒரு மணி நேரம் சைக்கிள் சவாரி மீண்டும் தங்குமிடம் சேர ஒரு மணி நேரம் என சுமார் 40 கி.மீ தூரம் ஒரு வருடம் சைக்கிள் ஓட்டினேன்.வாழ்க்கையின் சுழற்சியில் இப்போ சைக்கிளின் இடத்தை கிராண்ட் செரோக்கி பிடித்துக் கொண்டாள்.