அயோத்தியா தீர்ப்பு விமர்சனம் எளிது!தீர்வுகள் கடினம்

மழை விட்டும் தூவானம் விடாத மாதிரி அயோத்தியா பற்றி இன்னுமொரு இடுகை எழுத வேண்டியதாகி விட்டது.தீர்ப்பு வந்தும் அதுபற்றிய விவாதம் பலவிதத்திலும் பல இடங்களில் நடக்கின்றன.தீர்ப்புக்கு முன்பான நாட்களில் யாராவது விவாதம் கிளப்புவார்களா என எதிர்பார்த்தேன்.ஆனால் யாரும் அப்படி தொட்டமாதிரி எனது கண்ணில் படவில்லை.ஒரு வேளை நீதிமன்றத்தில் இருக்கும் ஒரு வழக்கு பற்றி கருத்து சொல்வது தவறு என்று பலரும் தவிர்த்திருக்கலாம்.தீர்ப்புக்குப் பின்னும் யாரும் தீர்வுகளை சொல்வதாக காணோம்.மாறாக திட்டுக்கள் திட்டேறி சூடான பகுதியில் போய் உட்கார்ந்து கொள்கின்றன.

ஆனால் தீர்ப்பு வந்தும் தீர்ப்பு பற்றிய விமர்சனங்கள் மட்டுமே வெளிப்படுகிறதே ஒழிய தீர்ப்பு எப்படியிருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்குமென பலரும் ஏற்றுக்கொள்ளும் விதமாக யாரும் விவாதிப்பதாக காணோம்.வழக்காடுபவர்கள் மத்தியில் தீர்வுகள் இல்லை என்கிற போதே நீதிமன்ற படிக்கட்டுகளும்,நீதிபதிகளின் தீர்ப்பும் தேவைப்படுகிறது.தீர்ப்புக்கு முன்பு தீர்ப்பு எப்படியிருந்தாலும் யாரும் கலவரம் செய்யக்கூடாது என்ற பலதரப்பட்ட குழுக்களின் கருத்துக்கள் நிறைவேறியிருப்பது மகிழ்ச்சிக்குரியது.

இந்திய நீதிமன்றங்களில் உயர்நீதிமன்றத்தில் வழங்கப்படும் தீர்ப்புக்களே பெரும்பாலும் உச்சநீதிமன்றத்தால் உறுதி செய்யப்படுகின்றன.ஒரு சில விதிவிலக்குகள் இருக்க கூடும்.எனவே உச்சநீதிமன்றத்தில் தீர்ப்பு என்ன வருகிறதோ என்று எதிர்பார்த்து அதனை ஏற்றுக்கொள்கிறோம் என இரு தரப்புமே கூறுகின்றன. உச்சநீதிமன்ற தீர்ப்பு குறைந்த பட்சம் இன்னும் 10 வருடங்களுக்கு நீடிக்கப்போகிறது.மக்களின் வாழ்க்கை மேம்பாடுகளை சிந்திக்காமல் இதுபோன்ற தேவையற்ற காலதாமதங்களை நாமே ஏற்படுத்தி விட்டு அப்புறம் திட்டவும்,கட்டைப்பஞ்சாயத்து என்று நொள்ளைகள் நிறையவே பேசக் கற்றுக்கொண்டிருக்கிறோம்.

 

தீர்ப்பு எப்படியிருந்தால் விமர்சிப்பவர்கள் மகிழ்வீர்கள்? இந்த சமயத்தில் சமீபத்தில் திண்ணையில் படித்த ஜெயகாந்தனின்  அக்கினி பிரவேசம் நேர்காணல் மட்டுமே நினைவுக்கு வருகிறது.கதையின் கதாநாயகியான கங்காவின் தாய் நீ அறியாமல் நேர்ந்த தவறுக்கு நீ பொறுப்பல்ல என்று இரண்டு செம்பு தண்ணீர் ஊற்றி விட்டு நீ கற்புள்ளவள் என்று ஜெயகாந்தன் கதையை முடிக்க எதிர் விமர்சனங்களை கண்டு கங்காவின் தாயின் தீர்ப்பு அப்படியில்லாமல் இருந்திருந்தால் எப்படியிருக்குமென்று சிலநேரங்களின் சிலமனிதர்கள் எழுதினார்.என்னய்யா!எதையோ பற்றி பேசும்போது புனைவைக் கொண்டு சொருகிறாயே என்று நினைக்காமல் இருக்க மீண்டும் தலைப்பின் சாரத்துக்கு தாண்டி விடுவோம்.

 

தற்போதைய தீர்ப்பாக இல்லாமல் மொத்த நிலமும் பாபர் மசூதிக் குழுவுக்கு சொந்தமென்றோ அல்லது இந்துத்வா குழுக்களுக்கு சொந்தமானது என்று சொல்வதற்கு சான்றுகள்,சாத்தியங்கள் இருக்கிறதா?இந்திய சட்டங்கள் சாட்சிகளின் அடிப்படையிலேயே தீர்மானிக்கப்படுகின்றன.அந்த விதத்தில் Title of deed க்கு சொந்தமானவர்கள் என்று ஏதாவது ஒரு குழுவாவது சாட்சிகளை முழுமையாக சமர்ப்பித்துள்ளார்களா என்றால் அதுவுமில்லை.அழிக்கப்பட்ட பாபர் மசூதி நமது கண்முன் உள்ள சாட்சியென்றாலும் ஒரு காலத்தில் அதுவும் வெளியுலக ஆக்கிரமிப்பின் அடையாளச் சின்னமென்பதையும் நினைவில் கொள்ள வேண்டும்.

நேற்றைய தீர்ப்புக்கு பின் இன்று முலாயம் சிங்க்,ப.சிதம்பரம்,மாயாவதி போன்றவர்கள் தீர்ப்பு பற்றிய திரியை வைக்க ஆரம்பித்திருக்கிறார்கள்.வரும்நாட்களில் இன்னும் சிலர் நெருப்பு புகைய வைக்கவும் கூடும்.இவர்களது அறிக்கைகளுக்கு பின் தங்கள் சுயநலம் கலந்த அரசியல் நன்மைகள் கருதிய முலாம் பேச்சுக்கள் இருக்கிறது என்பதை அனைவரும் நினைவில் வையுங்கள்.அரசியல்வாதிகளின் கடிவாளம் ஓட்டுப்போடும் அந்தக் கணம் தவிர அரசியல்வாதிகள் எகிறித்திமிறும் குதிரைகளாகவே இருக்கிறார்கள்.இந்த சண்டிக்குதிரைகளை அடக்குவது எப்படி என்பதற்கான வழிகளை கண்டறிய வேண்டும்.இவர்களே இந்திய இறையாண்மைக்கும்,சகோதரத்துவத்துக்கும் முதல் இடையூறுகளாக இருக்கிறார்கள்.அரசியல்,மதம் சார்ந்த கலவையாக அயோத்தி ஆகிப்போனது துரதிஷ்டமானது.

உச்சநீதிமன்ற தீர்ப்பு எப்படியிருந்தால் நன்றாக இருக்குமென்று பின்னூட்டத்திலோ அல்லது அவரவர் கடைகளிலோ விவாதியுங்கள்.இல்லையென்றால் உயர்நீதி மன்ற தீர்ப்பை ஏற்று எதிர்காலம் நோக்கி நகருவோம்.

நான் சில நிகழ்வுகளை உலாகளாவிய அளவிலே பார்க்கிறேன்.மனித தவறுகளாக இந்துத்வாவின் பாபர் மசூதி இடிப்பு ஒரு வரலாற்று தவறு என்பதில் ஐயமில்லை.இதற்காக வருந்துவதற்கு இந்தியாவில் மனிதர்கள் மதசார்பின்மையற்ற மனிதர்கள் நிறைய இருக்கிறார்கள்.ஆனால் பல நூற்றாண்டுகளாக ஆப்கானிஸ்தானில் இருந்த புத்தர் சிலையையும்,இஸ்லாமிய வரலாற்று கலைப்பொருட்களையும் கூட இஸ்லாமிற்கு எதிரானது என அளித்து விட்டார்கள் மதப்பித்தர்கள்.Doesn't contradictory to a doctrine and  religious ethics? இதுபற்றியெல்லாம் மதம் சார்ந்து பேசுபவர்கள் யாரும் எதிர்ப்புக் குரல் கொடுத்த மாதிரி தெரியவில்லை.

 

நான் சொல்ல வருவதெல்லாம் எந்த மதத்தையும் பின் தள்ளி மனிதாபிமானத்தையும் மனிதகுலத்துக்கு நல்லதை மட்டுமே சிந்தியுங்கள்.

வளைகுடாக்களில் ஒரு மசூதி கூட மனிதனுக்கு பாதுகாப்பானதா இல்லையென்றால் இடித்துவிட்டு புதியதாக அதே இடத்திலோ அல்லது வேறு இடத்திலோ கட்டி விடுகிறார்கள்.மெக்கா,மதினா கூட ஆண்டாண்டு தோறும் பெருகும் கூட்டத்திற்கு ஏற்ப மக்கள் நலன் கருதி மேம்படுத்துகிறார்கள்

நாம் மட்டுமே கலைப்பொக்கிசம்,வரலாற்று சின்னம் என பாரம்பரியம் காக்கிறோம்.மனிதன் இறந்தால் கூட சிலையை எழுப்பி கொண்டாடவும்,உடைக்கவும் நாமே செய்கிறோம்.சவுதி அரேபியாவின் மன்னர் நம் ஊர் பாடை மாதிரி இரண்டு குச்சிகளில் துணி கட்டி எளிமையாக கொண்டு போய் அடக்கம் செய்தார்கள்.

தமிழக இஸ்லாமிய சகோதரர்களை வேண்டிக்கொள்வேன்.மதம் நம்பிக்கை மட்டுமே என்ற அளவில் மதத்தின் பின் செல்லாமல் மற்றவர்களுடன்  போட்டி போட்டு இந்திய உரிமைகளைப் பெறுவதற்கு தகுதியானவர்களாக கல்வியில் கவனம் செலுத்துங்கள்.கல்வி ஒன்றே உங்களை மேம்படுத்தவும், சமூகத்தில் ஒதுங்கிப் போனவர்களாக இல்லாமல் செய்யவும் துணை புரியும்.தொலைக்காட்சிகளில் நிறைய கூச்சல் ஒலிபெருக்கி சத்தங்களை காண்கிறேன். ஆனால் அவற்றுக்குள்ளும் பிரிவினைகளையும் காண்கிறேன்.இவற்றையெல்லாம் கடந்து வாருங்கள்.பலதரப்பட்ட கலாச்சாரங்களையும் உள்வாங்கிக் கொண்டு துபாய்,குவைத் போன்ற இஸ்லாமிய நாடுகள் எதிர்காலம் நோக்கி நகர்ந்துகொண்டிருக்கின்றன.

 

திறமைகளை வளர்த்துக் கொண்டால் வெளிநாடு போவோர் மத்திய கிழக்கு நாடுகளில் உங்களுக்கென இடங்களைப் பிடிக்க முடியும்.இதுவரை ஒரு தலைமுறை சிறு வியாபாரிகளாக, ஹோட்டல் பணியாளர்களாக, அலுவலங்களில் தேநீர் பரிமாறுபவர்களாக, வாகன ஓட்டிகளாக,வீடுகளில் பணிபுரிபவர்களாக மட்டுமே அதிகம் காட்சியளிப்பதற்கு கல்வியில் கவனம் செலுத்தாமையும் எப்படியாவது வெளிநாடு போனால் போதும் என்ற திட்டமிடல் இன்மையே.உள்ளூருக்குள் உழன்று கொண்டிருக்கும் சகோதரர்களுக்கு மத மைக் ஒலி ஒரு வரப்பிரசாதம் மாதிரி.அரசியல் மைக் ஒலி பிரசாரத்தில் மயங்கி புத்தி தெளிந்தவர்கள்  இங்கே நிறைய உண்டு.இவற்றையெல்லாம் நினைவில் கொள்ளுங்கள் என்று வேண்டிக்கொள்வேன்.

உலகளாவிய அளவில் மிகவும் ஆச்சரியமான உலக அதிசயமான எகிப்து பிரமிடுகள் எகிப்தியர்களுக்கு எந்த பெருமிதத்தையும் தருவதில்லை.உடன் பணிபுரியும் ஒருவரிடம் கேட்டால் அது செத்தவர்களை புதைத்த இடம் என்கிறார்.ராமன், தாஜ்மஹால்,பாபர் மசூதி போன்றவை வரலாற்றுக் கதைகளே!கொண்டாடுவதற்கு அதுவே வாழ்க்கையல்ல சராசரி மனிதர்களான நமக்கு.