அகமதாபாத்தின் முந்தைய பக்கம்.

வழக்கம்போலவே நாமும் நமது கோபங்களை பதிவு செய்து விட்டு வாழ்க்கையினை எதிர்கொள்ளப் போய்விடுவோம்.அரசின் அங்கங்களும் டிடெக்டர் எனப்படும் கருவிகளையும் குண்டுவெடிப்புக்களை கண்டு பிடிக்கும் நாய்களின் உதவி கொண்டு ஏதாவது நூல்சிக்கல்களை அவிழ்க்க இயலுகிறதா என்றும் பார்த்துவிட்டு அதற்குள் புதியதாக வரும் சற்றுமுன் செய்திகளின் பின் ஓடி விடுவார்கள்.அதற்குள் மக்களும் முந்தைய சம்பவங்களை மறந்து விட்டிருப்பார்கள்.

முந்தய சம்பவங்களில் பாதிக்கப்பட்டோர் புதியதாக தீவிரவாதத்துக்கு உரம்போடவோ அல்லது இந்தமாதிரி தீவிரவாதம் நிகழ்வது தப்பே இல்லை என்ற எண்ணத்தில் தங்கள் கண்முன் ஏதாவது சமூக அநியாயங்கள் நிகழ்ந்தாலும் கண்டுகொள்ளாமல் விட்டு விடுவார்கள். ஆனால் எதற்குமே சம்பந்தப்படாமல் பிரச்சினை நடக்கும் பகுதியில் வாழும் ஒரே குற்றத்துக்காக அவர்களின் எதிர்காலம்,அன்பு,உறவு எப்படி மாறிவிடுகிறது என்பதையும் மக்கள் அனைவரும் நுனிமூக்கு கோபத்தில் இருக்கும் இந்த நேரத்தில் மனிதநேயம் என்னவென்பதை சாட்சிப்படுத்துகிறது இந்தப் பதிவு.

அகமதாபாத்தின் தற்போதைய குண்டுவெடிப்பு இரண்டாவது அத்தியாயமாக அங்கு வாழும் மக்களுக்கு ஆகிவிட்ட இந்த சமயத்தில் ஆறு வருடங்களுக்கு முந்தைய இனக்கலவரங்களில் ஒரு இஸ்லாமிய குடும்பத்தின் முகமது சலீம் சேக் என்பவரும் அவருடைய மனைவி ஜெபுன்னிசா என்ற தாயும் தங்களது மகன் முசாபர் என்ற சிறுவனை கலவர வேகத்தில் கண்டுபிடிக்க முடியாமல் தனிமைப் படுத்தப்பட்டார்கள்.

இரண்டே வயதுடைய சிறுவன் தெருவில் சுற்றுவதைப் பார்த்த மீனா பட்னி என்ற தாய் முசாபரை விவேக் பட்னி என்ற பெயர் சூட்டலுடன் தனது மகனாக்கிக் கொண்டார்.தனது மகனைக் கண்டு பிடித்த முகமது சலீம்,ஜெபுன்னிசா தங்கள் மகனை தங்களிடம் ஒப்படைக்கவேண்டுமெனக் கூறவும் ஆறு வருடங்களில் தனது மகனாகிப்போன விவேக் பட்னி யை பிரிய மனமில்லாமல் மீனா பட்னி மறுத்துவிட்டார்.பிரச்சினை நீதிமன்றம் சென்றது.

தற்போது ஒன்பது வயதில் நிற்கும் முசாபர் விவேக் பட்னி தான் மீனா பட்னியுடன் வாழ விரும்புவதாகச் சொன்ன வார்த்தைகளின் அடிப்படையில் அகமதாபாத்தின் நீதிமன்றம் விவேக் பட்னி மீனா பட்னி க்குச்சொந்தம் என்று தீர்ப்பளித்தது.


பையன் அழகாக துருதுருன்னு இருக்கிறான்.யாருக்குத்தான் விட்டுப்பிரிய மனசுவரும்?