செம்மொழி பட்டிமன்றம்

செம்மொழி என்ற புதிய விழாவின் காலம் நெருங்க நெருங்க எல்லோரும் ஏதோ ஒரு விதத்தில் தங்களை சமாதானம் செய்து கொண்டு கோவையில் திருவிழாக் கோலத்தில் சங்கமித்து விட்டார்கள் என்று தெரிகிறது.இணையம் சார்ந்த அரங்கு கணினி ஆர்வலர்களுக்கு ஒரு நேரடி அனுபவம் என்பது தவிர மாநாட்டு நிகழ்வுகள் தனி மனித புகழ் பாடுவது மாதிரியே தொலைகாட்சிகள் செய்திகளை கொண்டு வருகின்றன.முந்தைய ஆட்சி காலத்து காலில் விழும் பாரம்பரியத்துக்கு கொஞ்சமும் குறைவானதல்ல இந்த தனிமனித உயர்வு நவிழல் மக்கள் முன், தொலைக்காட்சிகளின் முன் மிகவும் அறிமுகமான பிரபலங்கள் தனி மனித வழிபாட்டால் முகஸ்துதி செய்து வழிபாடு விட்டார்கள்.மனத்தின் ஆழங்களை அவர்களின் உறக்க நேரத்துக்கு விட்டு விட்டு பட்டி மன்றம் செல்வோம்.

அதிகாலை தொலைக்காட்சியில் கேட்கும் குரல், பட்டிமன்றத்துக்கே உரிய பாமரத்தனக் குரலின் அதிபுத்திசாலித்தனம் , பழகலாம் வாங்க பிரபலம் சாலமன் பாப்பையா தலைமையில் பாரதிராஜா , சந்திரசேகர்(அது என்ன புதிதாக வாகை என்று ஒன்று ஒட்டிக்கொண்டுள்ளது சமீபத்தில்), குதிரைப்பந்தயம் எஸ்.வி.சேகர் , நக்கீரன் கோபால் போன்றவர்களுடன் வண்ணத்திரையா,சின்னத்திரையா, அச்சுத்துறையா என்ற தலைப்புக்களில் ஒப்புக்கு சப்பாணி பட்டிமன்றம் நிகழ்ந்தது.பட்டிமன்றம் குறித்த நுண்ணரசியல் பேசுவதற்கும் அல்லது தமக்குள்ளேயே அசை போடுவதற்கும் ஏனைய பதிவர்கள் உள்ளார்கள்.எனவே இங்கே பாரதிராஜா குறித்தும் சாலமன் பாப்பையா தீர்ப்பு குறித்து மட்டும் பார்ப்போம்.2009ம் ஆண்டின் பாராளுமன்றத் தேர்தல் காலத்து பாரதிராஜாவின் ஈழம் குறித்த அனுதாபம்,பேச்சுக்கள்,பின் தொடர்ந்த அலுவலக சேதங்கள் வன்முறையைத் தொடர்ந்து தனிமையாகிப்போன பாரதிராஜாவின் இப்போதைய பட்டிமன்ற முகங்காட்டல் என்பதும் வண்ணத்திரை குறித்த கருத்து என்பதும் கொடுத்த நேரமான 10-13 நிமிடங்களில் சொல்லிவிட்டுப் போகும் இயலாமை என்பதும் முகம்பாடலுக்கே முந்தைய மணித்துளிகளுக்கு செலவாகிப் போவதும் காரணமாக முன்பே சொன்ன ஒப்புக்கு சப்பாணியின் சாரமாகவே தெரிந்தது.எப்படியோ பாரதிராஜாவுக்கான சறுக்கல்கள்,சமரசங்கள் வார்த்தைகளில் தெரிகிறது.

காற்றோடு கரையும் வார்த்தைகளாய் ஏனைய பங்குதாரர்களின் பேச்சுக்களும் காலவெள்ளத்தில் அடித்துச் செல்லபடுமென்பதால் அது பற்றிய ஆய்வுக்குச் செல்லாமல் சாலமன் பாப்பையா அவர்களின் பட்டிமன்றத் தீர்ப்புக்கு வந்து விடுவோம்.வண்ணத்திரை,சின்னத்திரை,அச்சுத்துறை போன்றவை முப்படைகள் போலவும் இதில் வண்ணத்திரை விமானப்படை போலவும்,சின்னத்திரை கப்பற்படை போலவும்,அச்சுத்துறை தரைப்படை போலவும் என்றும் இந்த முப்படைகளில் அச்சு என்ற எழுத்துத் துறை இந்திய அரசியலமைப்பு சட்டத்தின் நான்காவது தூணாக இருப்பதால் மற்ற இரண்டை விட அச்சுத்துறைக்கு தனது தீர்ப்பின் வெற்றியை வழங்கினார்.

பட்டிமன்றம் கேட்டவர்களுக்கும், பேசியவர்களுக்கும் எவருக்குமாவது முப்படைகளின் உதாரணம் மனதின் ஏதாவது ஒரு மூலையில் குத்தியிருக்குமா என்று தெரியவில்லை.எனக்கு உறைத்தது.வெறும் வாய் வார்த்தைகளில் என்னைப் போலவும்,பட்டிமன்றக்காரர்கள் போலவும் வார்த்தை படைகளை வைக்காமல் முப்படைகளையும், அதன் சாகசங்களையும் ஒரு தமிழன் உருவாக்கினான்.கண்முன்னே கொண்டு வந்து வைத்தான்.அதன் ரத்த வரலாறுகள் விமர்சனத்துக்குரியவையாக இருந்தாலும் அதன் ஆற்றல், எதிர்ப்பு சக்தியின்மையால் பேரம் பேசும் அருகதையற்ற சொன்னதை மட்டுமே கேட்கும், எதிர்ப்புக்குரல் எழுப்பாதே அவனுக்கு வலிக்கும், பின் அடிப்பான் என்ற மனோபாவத்துக்குள் நம்மை இழுத்துக் கொள்ளும் ஆமைத்தனம்.இனமின்றி மொழியில்லை.அரசியலுக்கும் அப்பாற்பட்டு தமிழ், மொழி என்று ஒன்று படுவதே மாற்றம் பெரும் உலகில் நம்மை நாமாக அடையாளம் காட்டும்.எத்தனை குறைகள் நம்மிடம்,பிரிந்து படும் மனப்பான்மை. இவற்றை சரி செய்யாமல் மூன்று நாள் முகப்பூச்சால் மொழி வளரப்போவதில்லை.முந்தைய மாநாடுகளும், கோட்டை அட்டைகளும், மனிதர்களும் அடையாளமே காணாமல் போய் விட்டன.கோவை மேம்பாலம் மட்டுமே வாகனங்களை, மனிதர்களை இன்றும் சுமந்து நிற்கின்றது.அதே போல் இப்போதைய மாநாட்டின் சுவடுகளையும் காலம் எழுதி வைக்கும் நிரந்தரப்படும் தன்மை இருந்தால் மட்டும்.